சிரிப்பு...!

தொலைத்து விட்டேன்..!
தொலைந்த இடம் மறந்து விட்டேன்..!

இதயத்தினை அரிக்கும் துன்பத்தால்
இடம் பெயர்ந்திட்ட சிரிப்பு
இன்னும் மீள் குடியேறவில்லை...!

அவ்வப்போது இடம் பார்க்க
அதிசயமாய் வந்து போகும் சிரிப்பு...
கண்ணீரை கலைத்துச் செல்வதுண்டு...!
கடுகதியில் விரைந்து சென்றிடுவதுமுண்டு...!

நிரந்தர இருப்பிடம் அமைத்துக்கொள்ள என் உள்ளம்
நிம்மதி இல்லாத பிரதேசம் போலும்....

உயர் பாதுகாப்பு வலயம் போன்று அடிக்கடி
உலவுகின்ற பிரச்சனைகளின் ஆதிக்கத்தால்
சிரிப்பு தடை செய்யப்பட்டு வருடங்களாயிற்று...!
சிந்தையில் நிரம்பி வழியும் கணக்கற்ற சோலிகள்
சிரிப்பினை அருகிலும் அண்ட விடுவதில்லை...!

அத்து மீறி நுழைந்திடும் சிரிப்பு
அதிக நேரம் தங்கிடாது - சிரிப்பு கூடவே
இருக்கின்ற நேரத்தில்
இதயம் இடம்பெயரும்
இன்பம் பொங்கிய தருணம்
இழந்து போனவையும் திரும்பிடும்...!!!

இப்போதெல்லாம் சிரிப்பை
இங்கே வலுக்கட்டாயமாய்
வரவழைத்து சிரிக்கின்றேன்...!
வலிகள் யாவும் பலிகள் ஆகின்றன...!

எந்தன்  நிலை தனை எண்ணி எண்ணி
எக்காளமிட்டு சிரிக்கின்றேன்...!

என்னை ஆளும் துன்பங்களே விலகி ஓடுங்கள்.....!
எப்போதும் சூழ்ந்துள்ள வேதனைகளே மறையுங்கள்...!
சிரிப்பு என்னும் ஆயுதம் தாங்கி நான் போராடுகின்றேன்...!
சித்தம் கலங்கிபோச்சு என்ற பேச்சுக்கும்
சிறிதும் செவி சாய்க்காமல் சிரிக்கின்றேன்- நான்
சிரித்துக்கொண்டே இருக்கின்றேன்....!

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "சிரிப்பு" என்ற தலைப்பில் இன்று (30.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

  

தாலாட்டு....!

தாலாட்டு பாடிட இங்கு

தாய் அருகில் இல்லை...!

பராமரிப்பு இல்லத்து ஆயா 

பரிவில் தாயாக மாறிப்போனாள் 

விடுமுறை நாளிலும் வீட்டில் 

விருந்தினர் தொல்லை 

பேந்த பேந்த முழிக்கும் கண்மணிக்கு 

பேர்த்தியாரும் பக்கத்தில் இல்லை...!

தொட்டுப்பார்த்து முத்தமிட 

தொட்டில் கட்டி தாலாட்ட 

பெற்றவளுக்கு நேரமில்லை 

பிள்ளையின் எதிர்காலத்திற்கு 

எல்லையின்றி  உழைக்கின்றார்களாம்.

நிகழ் காலமதில் அநாதரவாக்கி...

பிஞ்சு  மனம் பாசத்திற்கு ஏங்கி 

நெஞ்சு பிளக்கின்றது...!

தாலாட்டி மெல்ல தட்டி தட்டி 

தரைப்பாயில் புரண்டு 

தாயவளின் அணைப்பில் உறங்கிடும் 

தாய் நாட்டு குழந்தைகள் பேறு பெற்றவை 

தங்கத்தால் இழைத்தாலும்  

தனியே பஞ்சணையில் கண் உறங்கிட

தவிக்கின்ற புலம்பெயர் தேசத்து  குழந்தைகள் - உள்ளம் 

புண்ணாகி போகின்றன தினம் தினம்...!

தாலாட்டு என்றால் என்ன 

தாயாரிடம்  வினா எழுப்ப 

தயார் படுத்துகின்றார்கள் இன்றே...

உழைத்து ஓய்ந்த அன்னை 

உண்மையில் வெட்கி நிற்பாள்..! 

ஒலிநாடாவில் தாலாட்டை 

ஒலிக்க வைத்து ஓடியவள்  

ஒளிந்து கொள்வாளோ...?

தாலாட்டும் தாயும் தூரமாகி 

தாய் மொழியும் மறந்து போன 

தேசத்தில் நேசமற்று வேசம் காட்டி 

வாசம் செய்கின்றோம்...!

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "தாலாட்டு" என்ற தலைப்பில் இன்று (29.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

ஏழை...!

பகட்டான பட்டு உடுத்தி 

பளிச்சிடும் நகைகள் அடுக்கி 

ஆடம்பரமான வாகனத்தில் 

ஆலயம் வந்திறங்கியவள் 

காலணிகளை களைந்தாள் 

காசுகளை அள்ளியபடி விரைந்தாள் 

காத்திருந்த ஏழைகளின் கரங்களை 

நிரப்பி அவர்கள் இதயத்தில் நிரம்பி வழிந்த 

அன்பினை யாசித்து தன் இதயம் நிரப்பினாள்...!

அகம் மலர்ந்து புன்னகைத்த ஏழைகளை விட 

முகம் மலர்ந்து அகம் சிரித்த அவளின் யாசகம் பெரிது...!

ஏழைகள் என்ற ஒற்றைச்சொல்லில் 

ஏழைகளை அடக்கி விட முடியாது...!

பணம் இன்றியவன் ஏழை அல்ல.

பணம் இருந்தும் பாசம்  இன்றி தவிப்பவர்களே

பலமான ஏழைகள்...!

பணக்கார  ஏழைகள் யாசிப்பதை 

பலர் அறிவதில்லை...!

குணம் இன்றிய பணக்காரர் விதைக்கின்ற விதைகள் 

முளைத்து ஏழைகள்  என்னும் பயிர்கள் விருட்சமாகின்றன...!

காட்சிக்கு வெறுமனே ஏழைகளாகிய இந்த 

ஏழைகளின் ஓட்டை வீடு அன்பு - என்னும் 

அட்சய பாத்திரத்தை தன்னகத்தே கொண்டதாய் 

சொர்க்கமாய் தெய்வீகமாய் என்றும் விளங்கும்...!

பல அடுக்கு மாடிகளில் 

வாசம் செய்யும் ஏழைகளுக்கு 

நேசம் காட்டத் தான்  யாருமில்லை...!

பகட்டு ஆடைகள் அணிந்தாலும் 

திகட்டி போகும் பல்சுவை விருந்துண்டாலும்

பக்கத்தில் உறவுகள் இல்லை 

அரவணைக்க யாருமில்லை...!

பணம் கொடுத்து வாங்கிய பரிவாரங்கள் 

பதறி த்துடிப்பதில்லை...!

பக்குவமாய் பணிவிடை செய்வதில்லை...!

கண்ணீரை சிந்தி கலங்கினாலும் 

கண் துடைக்க ஒரு கரமில்லை...!

பாசத்தினை கேட்டு யாசிக்க -அந்தோ 

அந்தஸ்து இடங்கொடுப்பதில்லை 

பாசம் கேட்டு யாசிக்க கூட  

இடம் என்று ஒன்றுமில்லை..!

சத்தமின்றி வந்து ஏழைகளின் கரம் நிரப்பி 

சந்தோசத்தால் தன் மனம் நிரப்புகின்ற - இந்த 

உண்மை ஏழைகள் இன்றைய நவீன 

உலகில் அதிகரித்துப் போனமை  

கையேந்தும் ஏழைகளுக்கு ஒரு வரப்பிரசாதமே..!  

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "ஏழை" என்ற தலைப்பில் இன்று (28.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

சிலிர்ப்பு....!!!

சின்ன மொட்டில் அரும்பிய காதல் பூ
சிறிதாய் துளிர்த்தது உள்ளம் சிரித்தது..!
உணர்வுகள் விழித்தது உடலோ சிலிர்த்தது..!
உலகமோ மறைந்தது உறவுகளும் துறந்தது..!

என்னவென்று சொல்ல எப்படிச்சொல்ல – அட
என்னத்தை சொல்ல எதை தவிர்க்க....

பதினாறுகள் கடந்த பாதையது..!
பள்ளத்தாக்கும் மலையும் நிறைந்த
பயங்கர பருவம் என்று பலர் சொல்லி சொல்லியே
படலை தாண்ட விட்டதில்லை சிலரை....

பட்டி மாடுகளாய் படலை திறந்து ஓடிய விடலைப்பருவம்..!
கட்டி வைத்து தடை போட முடியுமோ – காதலை
கொட்டிக் காதலித்தார்கள் முட்டி மோதி நின்றார்கள்...!
எட்டி நின்று பார்த்து சிர்த்த சுட்டிகளில் ஒருத்தியாய்

காதலில் உருகி கசிந்து ஆங்காங்கே குடைகளில் கூடு கட்டி நிற்கும்
காதல் குருவிகளின் தற்காலிக சிலிர்ப்பினை கல்லெறிந்து கலைத்து
சிரித்து நாம் அடைந்த சிலிர்ப்பு இன்று வரை எட்டியதில்லை....!

காலி முகத்திடலில் கை கோர்த்து திரியும் குறுங்கால
காதல்களினையும் கூக்காட்டி கலைத்த இன்பமும்....

தாழை மர மறைவில் இலவச காட்சிகளை அரங்கேற்றும்
ஒரு நாள் காதலர்களை படம் பிடிப்பது போன்று பாசாங்கு காட்டி
விரட்டியடித்த அந்த களிப்பும் இன்று எண்ணினாலும் உள்ளம்
சிலிர்க்கின்ற நினைவுகளே...!

நீயின்றி நானில்லை என்றும் உயிரை துறப்பேன் என்றும்
காதல் என்னும் பனித்துளியில் நனைந்து சிலிர்த்து நின்ற – பல
கல்லூரி நண்பர்கள் இன்று உயிரோடு தான் இருக்கின்றார்கள்...!

கல்லூரியில் கற்கும் காதல் கம்பசிற்கு போகாது தான்...!
கனிந்துருகிய காதல் சோடிகளை கண்ணுற்று
கண் கலங்கியதுண்டு  உள்ளம் சிலிர்த்ததுண்டு...!
கண்டறியாத காதல் என்று இன்று நினைத்து சிரித்ததுமுண்டு..!

காதல் ஒன்றில் என்னை விழுத்தி சிலிர்க்க வைத்த உள்ளம் –கண்
காணாமல் இருப்பதும் ஒரு வித சிலிர்ப்பு தானோ??
கண்ணுக்குள் இருந்தால் நினைவுகள் வந்து தாலாட்டிட முடியாது..!
கனிவை கொடுக்கும் காதல் கவிதைகள் வாசித்து
முன்னோக்கி செல்லும் இதயம் சில்லென்று -ஒரு
தடவை சிலிர்க்கத்தான் செய்கின்றது....!

இன்றைய நிலையிலும் காதல் என்ற மலர் வீசிய நறுமணம்
எனக்குள் வீசிக்கொண்டே தான் இருக்கின்றது...!

முப்பதை தாண்டியும் சிலிர்ப்பினை கொடுக்கும் காதல்
முன்னர் கல்லெறிந்த குடைகளின் காதல் ஜோடிகளை
இன்று எண்ணி எண்ணிப்பரிதாபப்படுகின்றது...!

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "சிலிர்ப்பு" என்ற தலைப்பில் இன்று (24.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

தடை..!!!

படை திரட்டி உலகை சாட்சியாக்கி கொன்றொழித்தார்கள்
மடை திறந்து ஓடிய தமிழ் உதிரம் உறிஞ்சிக்குடித்தார்கள்......!

தடை செய்து தூக்கிலிட அதிகாரம் யாருக்கும் இல்லை...!
அடை மழையாக எங்கள் உறவுகள் கண்ணீரை சொரிந்தார்கள்...!
துடை த்துப்போட நாதியின்றி அநாதரவாய்
இடை நடுவில் நிர்க்கதியானார்கள - இன்றும்
விடை தெரியாத வினாக்களை கால எல்லையின்றி சுமக்கின்றார்கள்..!

தடை இன்றி யாவருக்கும் உயிரை ஈய்ந்திடும்  தாராள மனம் கொண்ட
கொடை வள்ளல்கள் என்று கெளரவிக்க தான் யாருக்கும் மனமில்லை...!

தடை  விதிக்கின்றார்களாம் மரணித்தவர்களுக்கும்...!
எடை போட்டு பார்க்கின்றார்களோ போனவர்கள் வரக்கூடும் என்று..

வடை சுட்ட  பாட்டியின் கதை சொல்லி கரைந்த காகத்தின் வாயில்
வடையினை மீண்டும்  சுட்டுக்கொண்டதாக எத்தனை நாட்களுக்கு ஏமாற்றுவார்களோ?

கடை வாய் பல்லில் உதிரம் காய்ந்து கிடக்கின்றதை மறைத்து  - வேஷமிட்டு
நடை பயிலும் நரிக்கூட்டத்தின் தந்திரம் அறிந்தும்
குடை பிடிக்கும் உலகமே....!

தனி நபருக்கும் தடை விதிக்கின்றார்கள்
தமிழ் அமைப்புக்களுக்கும் தடை விதிக்கின்றார்கள்...!
தலை கவிழ்ந்து கொண்டு ஆமோதிக்கின்றீர்களா??

தங்கு தடையின்றி கொன்று போட்டவர்களுக்கு என்ன
தடை கொடுப்பீர்கள்...?

உயிர் குடிக்கும் ஆயுதம் உண்டென்று தடை விதித்து
உலகமே ஒன்றிணைந்து போராடி கொன்று போடுகின்றீர்கள்...!

அணுகுண்டு என்கின்றீர்கள் எச்சரிக்கை செய்கின்றீர்கள்
அட சும்மா சும்மா தடை செய்யப்பட்ட ஆயுதங்கள் என்று
அவ்வப்போது பீதியைக்கிளப்புகின்றீர்கள்..!
அப்பாவிகள் இலட்சக்கணக்கில் செத்து மடிந்த
தேசம் ஒன்று உண்டு நீங்கள் அறிந்ததுண்டோ...?

 நச்சுக்குண்டுகளை , விச வாயுக்களை வீசி
மயானம் ஆக்கிப்போன எங்கள் மண்ணில்
புதைந்து போனவர்களின் எண்ணிக்கை அறிவீர்களா?

எலும்புகள் பிறப்பெடுக்கும்மனிதப் புதைகுழிக்கு தடை விதியுங்கள்..!
எங்கள் உறவுகள் தினம் தினம்  கைதாவதை தடை செய்யுங்கள்...!
எங்கே எங்கே என்று தேடப்படும் காணாமல் போகின்றவர்களின்
தொடர்கதையினை தடை செய்யுங்கள்..!

உயிர்வதை பூசாவினை முதலில் தடை செய்யுங்கள்...!
உலகமே முடிந்தால் இதில் ஒன்றினையாவது தடை செய்..
உன்னால் முடியுமா???

உலகத்தினையே பயங்கரவாதிப்பட்டம் சூட்டி தடை செய்யும்
உரிமை அவர்களுக்கு உண்டென்பதை மறந்திடாதே...!

அதிர்ச்சி...!!!

இப்பவெல்லாம் இஞ்சை வாகனம் வருவதும்
இல்லாத கதை சொல்லி பூசாவுக்கு விருந்து
படைக்கவென்றே  கூட்டிச்செல்வதும் வழமையா போச்சு...

இன்றும் என் வீட்டுக்கு முன்னால்
இரைந்து வந்து நின்றது இரு கவச வாகனங்கள்
இதென்ன கொடுமை என்று எட்டிப்பார்த்தேன்...!

இளசுகள் எங்கட வீட்டில் இல்லையே..
இவங்கள் என்னை தான் கொண்டு போவாங்களோ
இதயம் துடிக்க அதிர்ச்சியோடு நோக்கினேன்...!

எழுந்து இரண்டடி எடுத்து வைத்தால் - மூட்டு
எலும்பு எல்லாம் ஒடிந்து விழும் நிலையில்

எப்ப போய் சேருவன் என்று முணு முணுக்கும்
எதிர் வீட்டு பாட்டியை கையில் பிடித்து தர தர என்று

இழுத்தபடி வந்து கொண்டிருந்தார்  உயர் திரு புலனாய்வாளர்...!
இழுக்கின்ற இழுவையிலே கை ஒடிந்து விடும் நிலை தான்...

அடக்கொடுமையே...!
"அய்யே மொனவத பிரஸ்னே.."
பரிதாப்பட்டு நான் கேட்டேன்....!!!
"கொட்டியா  கொட்டியா
கொழும்பெட்ட கெனியனவா.."
புலியை பிடிச்ச
புலனாய்வு அதிகாரி பெருமிதமாய் சொல்லியபடி
புளுகத்தொடு வாகனத்தில் ஏறினார்...!

பாட்டி கொட்டியாவா ??
பாதி அதிர்ச்சி மீளாத நிலையில் நான்...!

பாட்டிக்கு விளங்கிச்சோ தெரியலை
பாழ்பட்டு போவார்...!
பாடையில போக இருக்கிறதையும்
பாவிகள் பூஸா கொண்டு போறாங்கள்...!
பூஸா போறதுக்கிடையில் பாட்டி அதிர்ச்சியில்
வீசா எடுத்திடுவாள் சொர்க்கத்திற்கு...!

பட்டினி..!

பட்டினி என்பது பழகிய ஒன்று தான்
பசி சுட்டுப்பொசிக்கிய குடலும் உடலும்
பல மாதங்களாய் கவனிப்பாரற்று கிடக்கின்றது...!

பழகிப்போன பசியால் இப்போதெல்லாம்
பட்டினி கிடக்கின்றோம் என்பதே தெரிவதில்லை...!

பரந்து விரிந்த உலகத்தில் எங்கோ ஒரு மூலையில்
பதுக்கி வைத்திருக்கும் அகதிகளில் நாமும் ஒன்றாய்..
வருடக்கணக்காய் மனப்பிரமை பிடித்து உள்ளம்
தொலைத்து வாடிக்கிடக்கின்றோம்...!

பசியாற உணவிருந்தாலும் உள்ளம் இல்லை...!
பரிதவித்து சத்தமிட்டு ஓலமிட்ட ஆண்களாக
பட்டினி கிடந்தோம் உள்ளம் அறிந்தே...!

பல நாட்களாகியும் எட்டிப்பார்த்திட யாருமில்லை...!
பட்டினி இங்கே யார் உள்ளத்தையும் கரைக்க முடியாமல்
பறந்தோடி போய்விட்டது...!

உலகம் அறிய அறிக்கை விட்டு
உண்ணா விரதம் இன்று தொடங்குகின்றோம்...!

பட்டினி கிடந்து பழகிய உடல் தான்...!
பட்டினி எம்மை சாகடிக்க போவதில்லை...!

பட்டினியே நீ எம்மை கண்டு
பயந்து மறுபடியும் பறந்தோடி போய்விடாதே...!

பட்டினி என்ற ஒற்றைப் பதத்தில் எங்கள் விடுதலையினை
அடக்கி கையேந்தி யாசிக்கின்றோம்..!

பட்டினிக்கு தீனி போட்டு எங்கள் சிறை
விடுதலையினை நிராகரித்து விடாதீர்கள்...!

பசி மிகுதியாகி நாம் பட்டினி கிடக்கவில்லை -வலியின்
பசியால் உள்ளம் சுருங்கிய பட்டினி இது...!

வீசிய யுத்த சூறாவளியில் அள்ளுப்பட்டு
ஆசிய எல்லையில் அவதிப்பட்டு - இந்தோ
னேசிய கடலில் தத்தளித்து சிறையில் வாடி வதங்கி
வழியின்றி பட்டினி போராட்டம் செய்கின்றோம்...!

உள்ளத்தின் வலிகள் உதிரமாக வடிய - தினம்
உலுப்பி நிற்கின்ற வதைகளும் வலிகளும் தாங்காமல்
உலகை நோக்கி ஒரு யாசகம் இந்த பட்டினி போராட்டம்..!

உலகத்து உறவுகளே...!
மன்றாடுகின்றோம் உங்களை நோக்கி
மரணத்தை தன்னும் யாசகமாய்
கொடுத்து விடுங்கள்...!

எங்களை கருணைக்கொலை தன்னும் செய்து விடுங்கள்...!
எம்மோடு சேர்ந்து மரணிக்கட்டும் எம் துன்பங்களும்...!

இது அரசியல் நாடகமல்ல...!
இறுதி முடிவாக பட்டினி என்றாலும்
மரணத்தை எங்களுக்கு வழங்கட்டும்...!

ஒன்றே ஒன்று கேட்கின்றோம்...!
காரணங்கள் காட்டி எங்கள் பட்டினியை
கலைத்து விடாதீர்கள்...!

எங்களை கொன்று போட்டு விடுங்கள்..!
எங்களை கொன்று போட்டு விடுங்கள்...!

கனவுகளும் ஆசைகளும் இதயம் நீங்கி நாளாயிற்று...!
கண்களில் கண்ணீரும் வற்றிப் போயிற்று...!

கடலும் அலையும் எம்மை காவு கொண்டிருந்தால்
கனவுகளோடு சேர்ந்து நாமும் சென்றிருப்போம் - இன்று
கண்களும் காதுகளும் மெல்ல உணர்விழக்கின்றன...!

கனக்கும் உள்ளத்தின் பாரம் தாங்க முடியாமல்
கால்களும் துவண்டு போகின்றன...!

காயம் கொண்ட அங்கங்கள் காலாவதியாகின்றன...!
காயமற்ற அவயங்கள் செயலிழக்கின்றன..!

எம்மை  கொன்று போட்டு விடுங்கள்...!
எம்மை கொன்று போட்டு விடுங்கள்...!

கண் திறந்து பாருங்கள் எங்கள் உறவுகளே..!
கடைசியாய் ஒரு தடவை கண் திறந்து பாருங்கள்...!

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "பட்டினி" என்ற தலைப்பில் இன்று (21.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

பழி...!!!

உலகை  பொய்யும் ஏமாற்றங்களும் அரசாள
உண்மை சிறையில் மெளனித்து உறங்குகின்றது...!

நீதிகள் நியாயங்கள் கல்லெடுத்து அடித்து துரத்தப்படுகின்றது...
நீண்டு சென்றே போகின்றது அநியாயங்கள்...!

அரங்கேற்றும் அராஜகம்
அத்தோடு மட்டும் நின்றுவிடவில்லை...!
அப்பாவிகள் பழி சுமத்தப்பட்டு பலியாக்கப்படும்
அநியாயங்கள் இலகுவாக மறைக்கப்பட்டு
அப்பட்டமாய் நியாயமாக்கப்படுகின்றது
அதிகாரம் கொண்டவர்களால்...!

அந்தோ பரிதாபம்....!
அப்பாவிகளுக்கு மட்டும் பழி அல்ல.
அரங்கேறும் அநியாயங்கள்
உண்மைகளை பழி சுமத்தி
உலகின் கண்களுக்கு உண்மையும்
குற்றவாளியாக தான் காட்டுகின்றன...!

பொய்யால் நிறைந்த சமூகம்
பொல்லாத ஏமாற்றங்களால்
உண்மையினை ஏற்க மறுக்கின்றது...
உண்மை இங்கே கண்ணீர் விட்டு அழுகின்றது நெடுநாளாய்
உலகிற்கு கண்கள் தெரியவில்லை காதுகளும் கேட்கவில்லை
ஏந்திய பழிச்சொல்லை வழிநெடுக தாங்கி வருந்தும் உண்மை
ஏமாற்றங்களையும் பொய்களையும் ஒரு நாள் பிழிந்தெடுத்து
தன்னிலையில் செழித்திருக்கும் காலம் விரைவில் கனிந்திடும்...!

பழிகள் நியாயத்தின்
குழிகளில் பலியாகும் நேரம் - உண்மையின்
விழிகள்  சொரியும் ஆனந்த கண்ணீர்
ஆழிகளை தாண்டி பெருகும்...!
ஒழிந்து போகும் பொய்யும் அநியாயமும்
சுழியில் மாட்டியதை போன்று சிக்கித்தவிக்கும்...!

தண்டம்...!!!

அன்னையாய் அரவணைத்து

அமுது ஊட்டி கடமைகள் செய்து 

அரக்க பரக்க விரைகின்றாள்..!

அல்லும் பகலும் உழைக்கின்றாள்..!

இடை நேரம் ஒரு எட்டு எட்டி வந்து பார்த்து 

இமைக்குள் வைத்து என்னைப் பாதுகாக்கின்றாள்...!

இதயம் கனத்துப்போகின்றது - எந்தன் 

இயலாமையினால்... 

கண் கலங்காமல் - அவள் 

கரம் சிவக்காமல் 

கடைசி வரை நான் 

காப்பாற்றுவேன் என்று 

உள்ளம் திறந்து வாக்களித்தேன்..!

உனக்காக வாழுவேன் என்றேன்...!

எனக்காக வாழுகின்றாய் நீ...!

என்னை தூக்கி சுமக்கின்றாய் நீ...!

என்றும் அவளுக்கு  நான் தண்டமாய்...!

எதற்காக இருக்கின்றேனோ??

எந்தன் கால்களை துளைத்துப்போன 

எறிகணை இதயத்தினை துளைக்காமல் 

என்ன தண்டத்திற்கு என்னை விட்டு வைத்ததோ??

அவளின் கண்ணீரையும் உழைத்து சிவக்கும் 

அருமந்த கரங்களையும் காண முடியாதவாறு 

விழிகளையும் பறித்த சிதறல் எதற்காக என்னை

விட்டு வைத்ததோ?

அன்னம் ஊட்டும் அவள் கரங்கள் பற்றி 

தண்டம் போல உனக்கு நான் பாரமாய் 

தவிக்க விடுகின்றேன் என்றால் கண்ணீரை 

அவள் சொரிந்திடுவாள்....!

அதற்காகவே நான் இப்போதெல்லாம் 

அவளிடத்தில் உரைப்பதில்லை தண்டம் என்று 

அவளை வருத்தும் என் இயலாமை என்னை 

அடிக்கடி குறு  குறுக்க வைக்கின்றது....!

அவள் அன்பிற்கு முன்னால் நான் வெறும் தண்டமே..! 

அவளின் எதிர்காலத்திற்கும் நான் ஒரு தண்டமே...!

அன்புள்ளவளுக்கு நான் எதற்கு தண்டமாய்

இறுதி வரை இருக்க வேண்டும்?

இன்று அவளின் கையால் இறுதியாக அமுது உண்டு 

இறுதி முடிவொன்று எடுக்கின்றேன் எனக்கும் - என் 

இதயவளின் தண்டத்திற்குமாக....

எம்மை கொன்று போட்டு விடுங்கள்...!

முன்பு ஒரு காலத்தில் உலக வரை படத்தில் கூட
முழுமையாக சுட்டிக்காட்டத் தெரியாத தேசம் ஒன்றில்
முடங்கி கிடக்கின்றோம் நாம்...!

முன் பின் தெரியாத மொழியும் மனிதர்களும் கொண்ட தேசத்தின்
முரட்டுப்பிடிக்குள் சிக்கித்தவிக்கின்றோம்...!!!

அங்கம் இழந்தால் என்ன?
அரை உயிர் ஊசல் ஆடினால் என்ன??

அகதியாகி வந்தவனுக்கு
அடிப்படை வசதி இங்கு  மறுக்கப்படுவது
அத்தியாவசியமாகி விட்டது...!

யுத்தத்தின் தழும்புகளும் காயங்களும்
உதிரத்தினை வடிக்கின்றன...!

காயப்பட்ட போது வலித்த வலியினை மிஞ்சி
கணப்பொழுதும் ஊடறுக்கும் வலி சொல்லில்
சொல்லி மாளாது...!

இருளும் இடுக்கண்ணும்
இரு கண்களாகி போன நிலையில்
இங்கிருந்து தவிக்கின்றோம்....!

இன்னல் என்ற ஒற்றைப்பதத்தில்
இன்றைய எம் அவல நிலையினை
அடக்கி விட முடியாது...!

சித்தம் கலங்கி நித்தம் வாடும் கொடிய
சிறையில் ஒடுங்கி கிடப்பதிலும்..,

உதிரமும் சீழும் வடியும் அங்கங்கள் தாங்கி
உலகை காணாமல் முடங்கி கிடப்பதிலும்..,

அழுத்தி மூச்சுத்திணறடிக்கும் துன்பங்களுக்குள்
அமிழ்ந்து தினம் தினம் புதைந்து போவதிலும்...,

நெஞ்சம் கிழித்து இதயம் தனை இழுத்து நசுக்கும்
உணர்வை கொடுக்கும் வலியில் துவளுவதிலும்..,

வலிகள் உருகி உதிரமாய் கொட்டும் நிலையாய்
நெருப்பில் நின்று நித்தம் வெந்து துடிப்பதிலும்..,

மடிந்து மண்ணுக்குள் உரமாகிப்போகலாம்...!
மலையான துன்பத்தினை நீங்கிப்போகலாம்..!

மரணத்தை நேசிக்கின்றோம் - நாம்
மரணத்தை நேசிக்கின்றோம்...!

மரணத்தை எங்களுக்கு பிச்சையாக இடுங்கள்
மன்றாடி உங்களை யாசிக்கின்றோம்...!

எங்களை கருணைக்கொலை செய்து விடுங்கள்..!
எண்ணிலடங்கா துன்பங்களும் சேர்ந்து
எம்மோடு மரணிக்கட்டும்..!

எம்மை  கொன்று போட்டு விடுங்கள்...!
எம்மை கொன்று போட்டு விடுங்கள்...!

கனவுகளும் ஆசைகளும் இதயம் நீங்கி நாளாயிற்று...!
கண்களில் கண்ணீரும் வற்றிப் போயிற்று...!

கடலும் அலையும் எம்மை காவு கொண்டிருந்தால்
கனவுகளோடு சேர்ந்து நாமும் சென்றிருப்போம் - இன்று
கண்களும் காதுகளும் மெல்ல உணர்விழக்கின்றன...!

கனக்கும் உள்ளத்தின் பாரம் தாங்க முடியாமல்
கால்களும் துவண்டு போகின்றன...!

காயம் கொண்ட அங்கங்கள் காலாவதியாகின்றன...!
காயமற்ற அவயங்கள் செயலிழக்கின்றன..!

எம்மை  கொன்று போட்டு விடுங்கள்...!
எம்மை கொன்று போட்டு விடுங்கள்...!

கண் திறந்து பாருங்கள் எங்கள் உறவுகளே..!
கடைசியாய் ஒரு தடவை கண் திறந்து பாருங்கள்...!



◆ இந்தோனேசியா கொடுஞ் சிறையில் அடைத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் நமது ஈழத்து உறவுகளின் உண்ணாவிரத விடுதலைப் போராட்டத்திற்காக எழுதப்பட்ட வரிகள்..!

சூரிய உதயம்....!

கரிய இருள் பரவிக் கிடக்கும் எங்கள் வானத்தில்- துன்பம்
விரிய வீழ்ந்து கிடக்கும் எங்கள் தேசத்தில்  தினம் உலகம்
தெரிய கதிர் பரப்பி உதயம் கொடுக்கும் - செஞ்
சூரிய உதயத்தினால் விடியல் இன்னும் இல்லையே...!!!

ஒவ்வொரு நம்பிக்கையிலும் ஒவ்வொரு நாளும்
ஒவ்வொரு உறவுகளும் விடியலை தேடுகின்றன...!

சூடு பட்டுக்கிடக்கின்ற இதயங்கள் - தினம்
சூரிய உதயத்திற்கு ஏங்கித் தவிப்பது
உலகின் விடியலுக்கு மட்டுமன்றி
உருண்டு போகும் காலத்தால்
உருவாகிடாதோ ஒரு விடியல் என்றுமே...

தினம் தினம் சூரிய உதயத்தினை
தித்திப்புடன் தேடுகின்றன....!

காடு மேடெல்லாம் திரிந்து
பாடு பட்டு உழைக்கின்றவர்கள்....!
ஓடுகின்ற புவியோடு சேர்ந்து ஓடி
களைத்து இளைப்பாறி சுற்றி வரும்
சூரிய உதயத்தினை விரும்பியும்
விரும்பாமல் ஏற்கத்தான் செய்கின்றனர்...!

கதிர் பரப்பிக்கொண்டு சூரியன் நிற்கத்தான் செய்கின்றான்...
கலக்கமும் காலமும் உருண்டு வந்தாலும்
கணக்கெடுக்காமல் உதயக்
கதிரவன் தன் கருமமே கண்ணாய்....!

சூரிய உதயம் என்றும் போல ஒரே நிலையில் இருக்க
கரிய இருள் கொண்டு நாம் மட்டும் சுற்றுகின்றோம்...!
சூரியனை சுற்றி சுற்றி நாம் தான் தேய்கின்றோம்...!
சூரியன் என்றும் நிலையானவனாய் இருக்க
உதயம் தேடி அலையும் அலைச்சல்காரர் களாய்
நாமும் எம்முடன் ஒன்பது கோள்களும்...!

நாட்கள் மாதங்கள் வருடங்கள் யுகங்கள் தாண்டி
சுற்றிக்கொண்டே இருக்கின்றோம்...!
சுழற்சி முறையில் சூரிய உதயம் தேடியவாறு....

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "சூரிய உதயம்" என்ற தலைப்பில் இன்று (15.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

களிப்பு...!

தொடர்கதையாகிய எம்மினத்துன்பம்

படர்கின்ற கொடியாகி துரத்துகின்ற கன்மம் 

சுடர் விடும் நெருப்பாய் சுட்டெரிக்கும் வலிகள் 

அடர் வனத்து இருளாய் பயமுறுத்தும் நிகழ்வுகள்...

இடர் ஒன்றே எமக்கான சொத்து என்று எழுதி வைத்தது போன்று

தொடர்கின்ற வரலாறு சொல்லிக்கொள்வது ஒன்று மட்டுமே

களிப்பு என்பதை கடினப்பட்டும் கண்டிட முடியாது 

களிப்பு என்பது வார்த்தைகளோடு மட்டுமே எமக்கு சொந்தமாம்...!

கை கட்டி கண் கட்டி சுட்டுத்தள்ளி - இலகுவாக 

கை காட்டி போகின்றார்கள் புலி என்று 

இல்லாத புலி களை வில்லங்கமாய் பிரசவிக்கின்றார்கள் 

இருக்கின்ற பாவிகளை பலி கொள்ளுகின்றார்கள் 

இந்த வருடம் எத்தனை உறவுகளுக்கு 

இருட்டில் விடிந்ததோ...?

யாரறிவார்...?

யாரிடம் சொல்லி அழுவது - எம்மினத்தின் அவலத்தினை 

யாராவது கண்டு கொள்ள மாட்டார்களா 

வருடம் பிறக்கின்றது....

வருடங்கள் பிறந்தன...

நம்பிக்கைகளும் பிறந்து இறந்தன....

நல்ல ஒரு முடிவு எமக்கு கிட்டாதா 

களிப்புடன் வரவேற்போம் புது வருடத்தினை...

களிப்பாய் செழிப்பாய் மலர வேண்டும் என்று 

இனிப்பாய் விருப்பாய் வரவேற்போம் 

ஜெயம் கொடுக்க வரும் ஜெய வருடத்தினை..

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "களிப்பு" என்ற தலைப்பில் இன்று (14.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

கல்லாக்கி வைத்திருக்கின்றேன்..!

காண்கின்ற காட்சிகள் இதயத்தை உருக்கிப்போகும்...!
கண்ணுக்கு முன்னால் மரணிக்கின்றது எந்தன் உயிர்...!

கடவுள் மட்டுமா கல்லாக முடியும்..?
கல்லாக்கி வைத்திருக்கின்றேன்
கலங்கிய எந்தன் உள்ளத்தினையும்......
கரைந்து உருகிடாமல்...

இறுக்கமான சட்டம் கொண்ட அதிகாரியும் - மனம்
இளகி என்னை அழைத்து கரம் பிடித்து கொடுத்தார் -என்
இதயத்தை தொலைத்தவனிடம் அவனோ உடல்
தொலைத்து நின்றிருந்தான்...!

அருகிருந்தவர்கள் ஆறுதல் சொல்லி
அனுப்பினார்கள் அவனிடத்தில்..
பார்த்து கலங்க வேண்டாம்
சத்தமிட்டு அழ வேண்டாம்
திடமாக இருங்கள் என்றெல்லாம்...
விளங்கவில்லை எனக்கு...
வித்தியாசமாய் தோன்றியது...
எதற்கு இதெல்லாம் சொல்ல வேண்டும்
ஏன் நான் அழ வேண்டும்?

கரம் பற்றிய அவனின் கோலம் கண்டு
கல்லான உள்ளம் சொல்லாமலே
கலங்கிய விழிகளை
கட்டுப்படுத்த என் அறிவிற்கு
சக்தி போதவில்லை...!

பார்த்ததில்லை எவரையும் இக்கோலத்தில்
பார்க்க முடியவில்லை அதிக நேரம்...!
பலர் கூறிக் கேட்டேன் நிலைமையினை
பரிதவித்து அழுதும் இருக்கின்றேன்...
பக்கம் பக்கமாய் கட்டுரையும் எழுதி இருக்கிறேன்
அவனின் நிலைக்காக...

ஆனால்..
இந்தளவிற்கு
உருக்குலைந்து போயிருப்பதை
உயிருடன் இருந்து நோக்கும் நிலை
உண்டாயிற்று பாவி எனக்கு...
உண்மையில் ஒட்டுமொத்த பாவங்களும்
உலகில் புரிந்தவள் நானே...!

உயிரோடு ஒரு என்புக்கூட்டின்
உருவில் வாய் திறந்து ஒரு சொல் பேசவே
கடினப்பட்ட எனது இதயத்தினை வருத்தாது
கல்லாக்கிய  எனது உள்ளத்தினை தாங்கி
கனக்க கனக்க வீடு திரும்பினேன்....
கனதியான உள்ளத்தினை
கவிதை எழுதியும் பாரம் குறைக்க முடியவில்லை...
அந்த ஒளியிழந்த விழிகளும் இடிந்து போன கன்னங்களும்
வெளிறிய உதடுகளும்  மெல்ல மெல்ல - எந்தன்
உள்ளத்தினை எரித்து  வைக்கின்றது...!
உயிர் இன்னும் இருக்கத்தான் செய்கின்றது...!

இன்னமும் ஏன் மரணிக்காமல் இருக்கின்றாள் என்றும்...
இன்னும் இவளுக்கு ஏன் சித்தம் கலங்கவில்லை என்றும்
விசித்திரமாய் இங்குள்ளோர் நோக்குகின்றார்கள்...!

உள்ளுக்குள்ளே நான் எரிவது விளங்குமா இவர்களுக்கு...
உயிரோடு மரணிப்பது தெரியுமா இவர்களுக்கு...
உருக்குலைந்து போகின்றேன் தினம் தினம்...!
உயிரோடு எனக்கு நானே கொள்ளி வைக்கின்றேன்..!

போதை..!

அதிகாலை விடிவது மட்டும் தெரிகின்றது..!

அந்தி சாயும் போதெல்லாம் 

அந்தரத்தில் அவன்...!

அவளும் பிள்ளைகளும் 

அவனுக்காய் தினம் தினம் 

அரை வயிற்றுப் பசியுடன் 

விழித்திருப்பதே வழமையானது...!

காலையும் வேலையும் கழிகின்றது 

நிதானமாய்...

மாலையும் சாலையும் கடக்கின்றது

தள்ளாடிபடியே...

சாமத்தில் சிந்தும் அவளின் கண்ணீரில் 

தெளிகின்ற போதையில்....

தெளிவாக சத்தியம் பண்ணிடுவான் - அவள் 

தலையில் ஓங்கி அடித்து...

போதை மட்டுமல்ல அவன் 

போலிச்சத்தியமும் நிதானமற்றது என்று 

அவளுக்கு உணர்த்தி வந்தன  

கடந்த கால அனுபவங்கள்...!

கரைச்சல் பட்டு கடன் வாங்கி 

கழிகின்ற காலத்தில் அவனை 

அடிமையாக்கிய போதை 

அவனின் குடும்பத்தினையும் 

இரையாக்கி சீரழிப்பது கண்டு

இறுதி முடிவெடுத்தாள்..!

கண்ணீரை சொரிந்து சொரிந்து 

கடைசி வரை களைத்துப்போனவளாக 

அவள் எடுத்த முடிவால் போதை 

அவனை விட்டு நீங்கியது...!

அந்தியில் தள்ளாடுவதில்லை...!

அரை மயக்கத்தில் உறங்குவதில்லை..! 

ஆனால் கண்ணீரில் மிதந்தான்..!

ஆருமில்லாமல் துவண்டான்...!

அவளும் பிள்ளைகளும் 

அநியாயமாய் தம்மை மாய்த்துக்கொண்டனர்..!

போதை என்ற அரக்கன் அவனின் உறவுகளை 

இரையாக்கிய போதே 

அறியாமை உணர்ந்து கொண்டான்...!

புத்தி தெளிந்தான்...!

போதை தெளிந்தான்...!

என்ன பயன்?

இழந்து போன வாழ்வு 

இறுதி வரை கை சேராதன்றோ??

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "போதை" என்ற தலைப்பில் இன்று (10.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

அளவற்ற....

அளவற்ற அதிகாரம் மேலோங்கிய தேசத்தில்
அவதரித்த எம்மினம்

அளவற்ற வன்முறை தாங்காது
அளவற்று அழுது வடிகின்றது
அளவற்ற எல்லையற்ற காலம் கடந்தும்...

அளவற்ற இனப்பாகுபாடு...!
அளவற்ற மொழிப்பாகுபாடு...!
அளவற்ற நில அபகரிப்பு..!
அளவற்ற உயிர்ப்பறிப்பு...!
அளவற்ற கடத்தல்கள்..!
அளவற்ற புதைகுழிகள்..!
அளவற்ற இடப்பெயர்வுகள்..!
அளவற்ற எறிகணைகள்
அளவற்ற குண்டு வீச்சுக்கள்..!
அளவற்ற போராட்டங்கள்..!
அளவற்ற இனவழிப்பு..!
அளவற்ற துன்பங்கள்
அளவற்ற வலிகள் தாண்டி
அளவற்ற தூரம் தாண்டி
அளவற்ற ஆழியின் ஆழம் தாண்டி
அளவற்ற தொகையில்
அளவற்ற தேசங்களில்
அளவற்ற கண்ணீரோடு
புலம்பெயர்ந்த எம்மினத்தை....
புலம் பெயர் தேசத்தில் கூட
புதைகுழிக்குள் உயிரோடு
புதைத்து போட தடைகளும்
புலம்பெயர் தேசம் வரை
அளவற்று நீளுகின்றது...!
அளவற்று போன பயமின்மை
அளவற்று போன அதிகாரமும்
அளவற்று போன வலிகளை
அளவற்று அதிகரிக்க வைக்க
அளவற்ற  இனவெறியில்
அலையும் அளவற்ற
அடக்குமுறையாளர்களின்
அளவற்ற அநியாயம்
அளவற்று தொடர்வதும்
அளவற்ற எம் கண்ணீரும்
அளவற்று தொடர்கின்றது
அளவற்ற கால வரையரயின்றியே...

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "அளவற்ற" என்ற தலைப்பில் இன்று (09.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

மன்றாட்டம்...!!!

தெய்வமாகி நிற்கின்ற ஐ நாவினை கையேந்தி
தெருத்தெருவாய் மன்றாட்டம்...!

அகதி என்று தஞ்சமடைவதற்கும் முழு நாள் காத்திருப்பு..!
சுட்டெரிக்கும் சூரியனின் கொடையால் நாவறண்டு
நலிந்து போய் தாய்லாந்தின் உயர் பாதுகாப்பு வீதியில்
நடுக்கத்துடன் ஒரு உலவல்..!

அங்கு மிங்கும் அலைந்து திரியும் காவல்துறையினரை
அச்சத்துடன் நோட்டமிட்டு மறைந்திருந்து ஒரு மன்றாட்டம்...!

கையிலே ஒரு ஆவணக்கடதாசி பெற்று அகதி அங்கீகரிப்பிற்காக
கையேந்தி சட்ட அமைப்புக்களின் வாசல் படியெங்கும் மன்றாட்டம்...!

ஐ நாவின் சட்ட அதிகாரிகளை சந்திப்பதற்கும் மன்றாட்டம்..!
சட்டம் பேசும் அவர்களை சந்திக்கவும் பெரும் திண்டாட்டம்...!

சடுதியாய் இருள் சூழ்ந்து உருளும் வாழ்க்கைச்சக்கரம்
சலனமின்றி விரைகின்றது...!

வழக்குகளும் நேர்காணல்களும் ஊர்ந்து வருகின்றது...!
வழியற்று நிற்கின்ற பயணங்களும் இடைநடுவில்....

அடிக்கடி மன்றாடிய மன்றாட்டங்களின் பலனாய்...
அகதி என்ற அங்கீகாரம் வழங்கியாயிற்று...!
அவசரமான நிலை என்றும் பரிந்துரைத்தாயிற்று...!
ஆபத்துள்ளவ்ர்கள் பட்டியலிலும் முதலிடம்...!

ஆனாலும்...
வந்து போகும் நாடுகள் எடுப்பதும் போடுவதுமாய்....
வரலாறு எழுத காலத்தை வாரிக்கொடுக்கின்றன...!

யார் யாரிடமெல்லாம் மன்றாடுவது....!
யாசிப்பதற்கும் எல்லையுண்டு அல்லவோ?

இருக்கும் இடத்திலும் மதிப்பில்லை...!
இருந்த இடத்திலும் மதிப்பில்லை...!
பிறந்த இடத்திலும் மதிப்பில்லை..!
பிரிந்து வந்ததாலும் மதிப்பில்லை...!

எப்படி மன்றாடுவது யாரிடம் மன்றாடுவது...?
வாழ்க்கையே மன்றாட்டம் ஆகிவிட்டது...!
வாசல் எங்கும் மன்றாட்டங்களின் எச்சங்கள்...!
வானம் வரை மன்றாட்டங்களின் நிழல்கள்..!
மன்றாட்டங்கள் ஆலம் விழுதுகளாய் பரப்பி
மரணித்தாலும் மண்ணை விட்டு நீங்காது நிற்கும்..!


 

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "மன்றாட்டம் " என்ற தலைப்பில் இன்று 08.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

முணு முணுப்பு....!!!

கல்லை யும் கண்ணீர் விடத்தூண்டும்
எல்லை யில்லா சோதனைகள்...!

தொல்லை என்று தூரம் சென்ற - நேற்று
பல்லை க்காட்டி நின்ற பச்சோந்தி உறவுகள்..!

வில்லையும் முறித்து விட்டேன்
அம்பு அடிக்கடி துரத்துகின்றது...!
விடுவதாயில்லை....!

சும்மா இருப்போரின் நாவுகள் சுட்டுத்தள்ளும் - கொடும்
சுடு சொல்லையும் மென்று விழுங்கி விட்டேன்...!

அந்தோ கொடுமை விழுங்கியவைகள் உள்ளிருந்த படி
மெல்ல மெல்ல சுட்டு கருக்குகின்றது இதயத்தினையும்...

காலங்கடந்து போன காத்திருப்பு..!
காலாவதியாகிய நம்பிக்கை..!
ஆனாலும் உயிருடன் தான்
ஆடிப்போகின்றது மெல்ல வாழ்க்கை....!

உறவுகள் என்ற பலர் முணு முணுத்து மறந்தும் போயினர்..!
உலகில் தெரிந்தவர்கள் என்ற சிலரும் காணாமல் போயினர்..!
உடன் இருப்பவர்கள் மெல்ல மெல்ல முணு முணுத்து கொண்டே
உணர்விழந்து போகின்றார்கள் என்னால்...!

இருக்காதா பின்னே
இந்தளவு காலமோ...?
இப்படியும் சோதனையோ..?
சமயத்தில் நானே
முணு முணுப்பதுண்டு...!

ஆனாலும் நான் முணு முணுப்பது
ஆலயத்தில் ஆண்டவனிடத்தில்....!

எந்தன் முணு முணுப்பினை கேட்டே
சலிப்படைந்து விட்டான் இறைவனும்...!

இப்போதெல்லாம் முகத்தினை திருப்பியவாறு
இறைவனும் முணு முணுக்கின்றான்
என்னைக் கண்டாலே....

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "முணு முணுப்பு" என்ற தலைப்பில் இன்று (31.03.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

ஏட்டுச்சுரைக்காய்..!!!

தேர்தல் காலத்து வாக்குறுதிகள்
தேய்ந்து போன விசைப்பலகையினை நம்பிய
காரசாரமான முகப்புத்தக அரசியல் அரட்டை
காற்றிலே பறக்கும் வீரப்பேச்சுக்கள் - யாவும்
கறிக்குதவாத ஏட்டுச்சுரைக்காய் போலத்தான் என்பது
கன பேருக்கு தெரிந்த உண்மை..!

எழுத்தில் எழுதிய ஒப்பந்தங்களும்
எழுதாத புரிந்துணர்வுகளும்
எழுந்து வந்த சமாதானமும்

பின்னர் நம்பி நாம் கை நீட்டிய ஐ நாவும்
பிடித்து வந்த வெள்ளைக்கொடியும்

நிறைந்து வழிந்து ஓடிய உதிரமும்
நினைவில்லாமல் போன யுத்தமும்

நேரடியான காணொளிகளும் - சாட்சிகளின்
நேர்காணல்களும் கதறல்களும்

சுடுகாடாய் போன தேசமும் - புதை குழிகளின்
சுவடுகளாகிப் போன மண்ணும்

இன்னும் இன்னும்
இன்று வரை தொடரும்
இனம் தெரியாத கடத்தல்களும்
அடக்குமுறைகளும்
அநியாயங்களும் - வெறும்
ஏட்டுச்சுரைக்காய்கள் தான் - விழியாலும்
ஏறெடுத்தும் பார்க்க முடியாத
ஏட்டுச்சுரைக்காய்கள் என்பது
ஏன் இன்னும் எவருக்கும் விளங்கவில்லை...!

ஏட்டில் எழுதப்பட்ட
ஏட்டுச்சுரைக்காயினைப் பார்த்து ரசிக்கலாம் - இங்கு
ஏதிலிகள் எம் வரலாற்றில் கிறுக்கிய
ஏட்டுச்சுரைக்காய்களாக இவை என்றும்
ஏணி வைத்து எம்மை நோக்கி
ஏறி வரும் சாபங்கள் அன்றோ??

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "ஏட்டுச்சுரைக்காய்" என்ற தலைப்பில் இன்று (31.03.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/

முன்னேற்பாடு..!!!

மூட்டை சுமந்து
மூச்சு வாங்கிய முதியவர்
மூலையில் சுருண்டார்...!

முந்நூறு ரூபாய் அரை நாள் கூலியாம்
முழுநாள் உழைப்பில்
கால் நாள் உழைப்பு
காலடியில் விழுந்து விட்டது..!
கால் நாள் கூலி
காணாமல் போய்விட்டது..!
இல்லையில்லை பிடித்து வைத்துகொண்டார்கள்..!
இருக்கின்ற இந்த மூன்று நூறில்

அரிசி வாங்குவேனா - மூச்சு விட
அல்லல்படும் மனிசிக்கு
முட்டுக்குளிசை வாங்குவேனா?
முந்தை நாள் வாங்கிய
முன் வீட்டுக்கடனைக்கொடுப்பேனா?

இழுக்கின்ற மூச்சு
இன்னும் அதிகமாய் இழுக்க
முனகியபடி முதியவர் - அந்த
மூலையினை வெறித்துப்பார்த்தார்...!

முதியவனை போன்றே
முதுகில் மூட்டைகளை
சுமந்து அணிவகுத்து செல்லும்
துரு துருத்தான் எறும்புகளை நோக்கினார் ..!
துரும்பாய் வாழும் சின்ன ஜீவன்கள்
துடிப்போடு தமக்கான உணவினை
முன்னேற்பாடாய் சேமிக்கின்றன...!

முட்டி மோதி  இடித்து தள்ளி
முழுப்படியே நசித்துச்செல்லும்
மனிதர்களைப் பார்த்து அவை
முடங்கிக் கிடப்பதில்லை...!

வீதிகளில் நின்று கையேந்தி
பாதி வயிறு நிரப்புவதில்லை...!

உணவினை சுமந்து வரும் சக எறும்பை
உதைத்துத்தள்ளி, திருடி உண்பதில்லை..!

வாரிசுகளை நம்பி இருப்பதை
வாரிக்கொடுத்து தள்ளாடும் வயதில்
கண்ணீர் சிந்துவதில்லை...!

மெல்ல எழுந்து பெருமூச்செறிந்தார் முதியவர்...!
ஐந்தறிவு ஜீவனுக்குள்ள முன்னேற்பாடு அறிவு
ஆறறிவு உள்ள எனக்கு இல்லாமல் போனதோ?

சிந்தித்து முன்னேற்பாடாய் எனது உழைப்பினை
சிறுகச்சேமித்து வைக்காமல் பெற்ற மக்களை நம்பி
முட்டாளாய் போய் விட்டேன்..!
முன்னேற்பாடு இல்லாமல்
முதுமையில் நான்
முடங்கிப் போனேன்..!
முணு முணுத்த படி மெல்ல எழுந்தார்
முந்நூறு ரூபாய்களை இறுகப்பற்றியவாறே...

லண்டன் GTBC.FM இன் கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சிக்காக "முன்னேற்பாடு" என்ற தலைப்பில் இன்று (01.04.2014 )வழங்கிய கவிதை இது.

கவிதையும் கானமும் நிகழ்ச்சி லண்டன் நேரம் பிற்பகல் 3 (இலங்கை இந்திய நேரம் பிற்பகல் 7.30 மணிக்கு )மணிக்கு... http://gtbc.fm/