உயர்வுகள் யாவும் இடப்
பெயர்வுகள் ஆகின...
தாழ்வுகளே எனக்கு
வாழ்வுகள் ஆகியதால்
கள்ளியின் உலர் வாழ்வினை
அள்ளி வழங்கிய தாழ்வினை
எள்ளி நகையாடியவர்களை எண்ணி
பள்ளி கொள்ள முயன்றும்
தள்ளி போகும் தூக்கம் - விடி
வெள்ளி நம் வானத்தில் தோன்றாதா ?
முள்ளி செடியில் சிக்கிய சேலையாய் - மனம்
கிள்ளிப்போகும் வேதனைகள்
உணர்த்திடும் போது தான் தாழ்வு என்பதும்
உணரப்படுகின்றது....!!!
கல்வியின் உயர்வும்
கடமையில் உயர்வும்
உணர்த்திடவில்லையே..!
உயர்வின் உயர்வினை.....
உயரத்தில் சஞ்சரித்த போது
உலகமும் என்னோடு தான்....!!!
உணர்வுகள் என்றும் தாழவில்லை...!
உண்மையின் நிழல்களும் கூட
உருமாறித்தாழ்ந்திடவில்லையே...!
உருவங்களும் தாழவில்லை..
உயிர்கள் மட்டும் ஏன்
உடனுக்குடன் தாழ்வாகின்றதோ?
உருமாறிப்போகும் உறவுகள்
உணர்வுகளை களைந்து - என்
உயிரை எட்டி உதைப்பதேனோ??
உண்டி சுருங்கினாலும் இன்னும்
உயிர் வாழ்கின்றேன்...!!
உறவுகளின் ஏற்றத்தாழ்வினால்
உருக்குலைந்து போகின்றேன்...
உயிருடன் தினம் மரணித்துப்போகின்றேன்...!
உயர்வின்றி தாழ்ந்து போனால்
உண்மையும் தூரமாய் பயணித்து
உறவாட மறுக்கின்றதும்
உண்மையே...!
உயர்ந்த போது சமனாய் தெரிந்த
உலகம் - உணர்வாலே
உயர்திரு உலகமே..!
உள்ளபடிதான் இருக்கின்றேன் யான்...
உரு மாறி இடம் மாறுவது நீ தான்....!
உடமை தான் இழந்து விட்டேன்
உறைவிடமும் தொலைத்து விட்டேன்...
உயிர் தன்னும் நீங்கிடுவேன் ஆனால்
உன்னைப்போல்
உருமாறி போகமாட்டேன் - மனிதாபிமான
உணர்வுடன் நிலையாக
உயர்ந்து நிலைத்து நிற்கின்றேன்...
உலகமே உன்னைப்போல் தாழ்ந்தல்ல..
உலகமே உன்னைப்போல உயிரற்றல்ல..
உலகமே உன்னைப்போல் உணர்வற்றல்ல
உண்மையுடன் யான் என்றென்றும்
உயர்வுடன் தான்...!!!
உயர்வுடன் தான்...!!!
அரசி நிலவன்