நிறுத்தி வைத்த பொம்மையாகி
நிலையாகி போன வாழ்வு ...!
நித்தம் அசைவின்றி கடக்கும் பொழுதுகள்..!
நிறுத்திய வாழ்வில் நிம்மதியற்று
நின்று சுழலும் பொம்மையாய் நான்...!
மலரும் பொழுது எதற்காக என
மலைக்கின்ற விடியல்கள்...!
மறந்தாலும் நினைவூட்டும் நிகழ்வுகள்
இறந்தாலும் பின் தொடரும் வலிமையாக...
சிறந்து வாழ்ந்த தருணங்களை நோக்கி மனம்
பறந்து சென்று சடுதியாய் திரும்புகின்றது - உலகமதை
துறந்து செல்ல ஏதோ ஒன்று தடுக்கின்றது...!
சாவி கொடுத்து ஆட வைக்கும் இறைவன்
பாவி படும் துன்பங்களை சலிக்காது பார்த்து
காவி உடையிலும் இரக்கமற்று சிரிக்கின்றான்..!
கூவி நான் இடும் கூக்குரல் கேட்டும் மீண்டும்
சாவி திருகும் கொடுமைக்காரனாய் இறைவன்
தாவி ஆடும் பொம்மையாய் நான் - மலர்களை
தூவி விழுந்து கிடக்கின்றேன் அவன் காலடியில்....
ஆவியினை சீவி அரிந்து இறுதி துடிப்பு
அடங்கும் வரை ஆட வைக்கிறானாம்...!!!
அரசி நிலவன்
இப்படி ஒரு கிறுக்குத்தனமான வேலையைசெய்துகொண்டு ஒரு சக்தி இருக்க முடியாது என்று நண்பர் காமக்கிழத்தன் சில நாட்களுக்கு முன் எழுதி இருந்தது நினைவு படுத்துகிறது உங்களின் கவிதை !
ReplyDeleteத.ம 2
வணக்கம்
ReplyDeleteகவிதை நன்று வாழ்த்துக்கள்
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-
கூவி நான் இடும் கூக்குரல் கேட்டும் மீண்டும்
ReplyDeleteசாவி திருகும் கொடுமைக்காரனாய் இறைவன்//
அதிகம் சிந்தைக்கவைக்கும்
அற்புதமான வரிகள்
பகிர்வுக்கும் தொடரவும்
மனமார்ந்த நல்வாழ்த்துக்கள்
பொம்மையைக் கொண்டு ஓர் அழகிய
ReplyDeleteகாவியக் கவிதை தருவித்து விட்டீர்கள் சகோதரி.
அருமை.
கவிதை நன்று...
ReplyDeleteவாழ்த்துக்கள்...